แต่กลายเป็นว่า มันเป็นเรื่องลำบากใจ แก่ แพ็ตตี้ เพราะ โลแม็กซ์ จะแสดง ท่าทีแปลกๆ ในระหว่างที่อยู่กับเธอ เหมือนยังแค้นเคือง เหล่าชาวญี่ปุ่น ในช่วงยุคสงครามครั้งที่ 2 อยู่ ตลอด เนื้อเรื่องจะกลับไปมา ระหว่าง เรื่องเล่าในปัจจุบัน และ เรื่องความเป็นจริงในทุกวันนี้ ขอสรุปเรื่องในยุคปัจจุบัน(ตัวหนัง)นะครับ
ในยุคสงครามครั้งที่สอง ในประวัติศาสตร์ ญี่ปุ่น
อ่านเรื่องราวในประวัติศาสตร์สงครามโลกครั้งที่สอง ทางแม่น้ำแคว ได้ในที่นี้ครับ
https://sites.google.com/site/yuttachaisupkham2/2
http://www.comingthailand.com/kanchanaburi/riverkwai-bridge.html
http://allknowledges.tripod.com/deadrailway.html
ตัวหนังไม่ได้ focus ที่่ตัวสงครามโลกแลย แต่เจาะจงกับ คนสองคนมากกว่า เหมือนเป็น concept ของหนังเรื่องนี้ครับ
"ไม่มีใครต้องการสงคราม แต่พวกเราแสวงหาสันติภาพและความปรองดรองกัน"
ตัวหนัง สื่อเรื่องได้ดีเยี่ยมมาก โดยการเล่าเรื่องให้ สงครามในครั้งนั้นมันเป็นแผลบาดใจให้กับ เชลยศีกที่รอดมาในปัจจุบันเป็นอย่าุงมาก จากอดีตที่น่าเศร้า กลับเปลี่ยนให้เป็นความแค้น จะทำอย่างไร เมื่อเชลยศึกที่รอดมานั้น รู้ว่า ผู้ที่เคย ทรมาณ พวกเขามาก่อน มีชีวิตรอดอย่างอดสู่อยู่คนหนึ่ง และใช้ชีวิตอย่างสงบสุขและปกติ
ในหนังก็ได้ต่อเรื่องราวระหว่างเพื่อนพระเอก และ ตัว โลแมกซ์ได้ดีมาก เพื่อนที่ดีที่สุดฟินเลย์(Skarsgård),ที่พยายาม ผลักดันให้ โลแม็กซ์ ไปสะสา่งเรื่องอัปยศในอดีตให้ได้ ส่วนโลแม็กซ์ก็พยายามที่จะหลุดออกจากอดีตที่ตามหลอกหลอนทุกคืนให้ได้ จน ต้อง กลับไปหาอดีตที่แม่น้ำแคว เรียกได้ว่า "Journey to the past" กันเลยทีเดียว
สถานที่นั้น เป็นสถานที่ที่ ทหารแปลภาษาคนนึงที่เคยทรมาณ โลแม็กซ์ ชื่อว่า "ทาคาชิ นากาเซะ" (ซานา) ทำงานอยู่อย่างปกติและสันติสุข
ทาคาชิ นากาเซะ
อดีตที่ฝังใจ เมื่อ โลแม็กซ์ได้กลับมายืนสถานที่เคยถูกทรมาณมาก่อน
นากาเซะ เมื่อมาเห็นการมาเยือนของ โลแม็กซ์ ก็มีท่าทีไม่ต่างกัน อดีตกลับมาทำร้ายทั้ง 2ฝ่าย อย่างมองหนัากันไม่ติด ความแค้นในอดีต ได้ประทุขึ้น โดยไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้เลย
หากแต่ สถานการณ์ ผลิกผันกัน ในความรักที่ โลแม็กซ์ มีให้กับ แพ็ตตี้ สามารถทำให้เค้า ก้าวผ่าน ความเกลียดชังมาได้ และให้ "อภัย" แก่ นากาเซะ ทุกอย่างที่เคยทำมาทั้งหมด (เป็นฉากที่คิดว่า ทุกคนจะน้ำตาคลอมากที่สุดแล้วล่ะครับ เป็นเรื่องยากที่จะให้อภัยแก่คนที่เคยคิดร้าย และกลายมาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันมาตลอด ผมให้ฉากนี้ไปเต็มๆเลย)
โดยรวมแล้วเรื่องนี้ให้คะแนน 7.5/10 ดำเนินเนื้อเรื่องน่าสนใจ แต่เนื้อหาจริงๆแล้ว ไม่มีอะไรเลย ตัวหนังจะสร้างให้ไปโฟกัส ช่วงคุณค่าของการให้อภัยมากกว่า และเป็นหนังเจาะจงเฉพาะกลุ่ม เนื่องจากเป็นหนังอิงประวัติศาสตร์ตามชีวิตจริงด้วย เลยอาจทำให้ดูง่วงและ ยื้อเยื้อ ไม่ค่อยมีอะไรน่าตื้นเต้น ไปบ้าง
แต่ถ้ามองเรื่องข้อคิดของหนังเรื่องนี้ได้เยอะมากครับ ผมให้คะแนนเต็มทางด้านข้อคิดและผลที่ได้จากตัวหนัง ทั้งรู้จัก "การให้อภัย" "ความรักที่ยิ่งใหญ่กว่าความแค้น" "อดีตนั้น ลบไม่ได้ แต่เราแก้ไขปัจจุบันได้" "คนที่เคยทรมาณ และมีอดีตไม่ดีต่อกัน กลับมาเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดต่อกัน"
ฝากไว้ครับว่า "ความโกรธ เกลียด แค้น รั้นแต่ทำให้มีแต่ความ สูญเสีย, ความรัก การให้อภัย และความเมตตาต่างหาก ที่ทำให้สร้างแต่ มิตร จงกล้าที่จะให้ และกล้าที่จะให้อภัย แล้วสิ่งที่คุณได้รับกลับมานั้น มันช่างยิ่งใหญ่เหลือคณานับ"
ข้อคิด: จงก้าวข้ามความกลัวในอดีตอย่างกล้าหาญ
ความกล้าหาญที่แท้จริง คือ การรู้จักความอ่อนแอของตัวเองและคนอื่น แล้วก้าวข้ามขีดจำกัดที่ก่อให้เกิดความกลัวไปได้ 1 ก้าวนั้นจะเป็นก้าวที่ยิ่งใหญ่ และก้าวนั้น ยังรวมไปถึงชีวิตผู้คนที่เชื่อมโยงต่อกัน.
Writer: Ashtonaz
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น